题魏醇父菊庄

tí wèi chún fù jú zhuāng
题魏醇父菊庄

dōng lí cǎi cǎi rén guī lái, cháng gē sān chēn shū shēng lǎo.
东篱采采人归来，长歌三嗔书生老。
zi fāng qīng chūn zhì zǐ xiāo, zhǒng jú yōu tàn jì hé zǎo.
子方青春志紫霄，种菊幽探计何早。
yī zhī kě ài kuàng qiān yè, xiǎng yīng kǔ yín bèi huā nǎo.
一枝可爱况千业，想应苦吟被花恼。
xī fēng hào rán tiān chí qiū, bái lù fēi kōng xià bǎi cǎo.
西风浩然天池秋，白露霏空下百草。
cǐ shí cǐ huā bào yōu zhēn, níng wèi shì jiān yán sè hǎo.
此时此花抱幽贞，宁卫世间颜色好。
rì xié hán zhào è míng wěi, shuāng jīng jìng chè xiāng yuǎn dào.
日斜寒照萼明韡，霜经净彻香远到。
dàn yān jiàn wèi shān zé qú, yuān hū wǒ ài qí shì dào.
淡焉见谓山泽癯，渊乎我爱其似道。
huāng qí yě jìng yóu qiè xìng, hé sì yí gēn bàn kū gǎo.
荒畦野迳尤惬性，何似移根伴枯槁。
suī zhī wǎn jié yì hé yòng, wèi zhì tuí líng liáo zì bǎo.
虽知晚节亦何用，为制颓龄聊自保。