jiāng zhì lán líng dào zhōng yǐ yuǎn xiù chóng dié chū hán huā sǎn màn kāi wèi yùn
将至兰陵道中以远岫重叠出寒花散漫开为韵
jīng biāo qǐ qún yàn, luò rì míng gū sōng.
惊飙起群雁，落日明孤松。
xī shǐ shí chǐ chǐ, shù duàn shān chóng chóng.
溪驶石齿齿，树断山重重。
gōng míng guì jí shí, zhàng fū bù kě yōng.
功名贵及时，丈夫不可慵。
chū bù xì xián yú, zhǐ xì qí suǒ féng.
初不系贤愚，只系其所逢。