hé huì shān quán
和慧山泉
shuí shí chéng yuān wàn gǔ qīng, huáng wū rǎo rǎo mán zòng héng.
谁识澄渊万古清，潢汙扰扰谩纵横。
chū cóng shān dǐ wú yīng jí, liú luò rén jiān zì yǒu shēng.
出从山底无应极，流落人间自有声。
jiāng hàn xiǎng néng tóng hào miǎo, chén shā suī hùn gèng fēn míng.
江汉想能同浩渺，尘沙虽混更分明。
cóng lái hàn suì wèi gào zé, ān yòng chá jīng làng dé míng.
从来旱岁为膏泽，安用茶经浪得名。